ਚਾਲ਼ੀ ਦਿਨ / Gurpreet Dhugga

ਬੜੇ ਚਿਰਾਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਪਾਏਦਾਰ ਕਿਤਾਬ ਹੱਥ ਲੱਗੀ। ਡਾ. ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਧੁੱਗਾ ਦੀ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ “ਚਾਲ਼ੀ ਦਿਨ” ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ ਮਿਲੀ ਤੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਤੱਕ ਪੂਰੀ ਪੜ੍ਹ ਵੀ ਲਈ ਸੀ। ਇਹ ਡਾ. ਧੁੱਗਾ ਦੀ ਲਿਖਤ ਦਾ ਕਮਾਲ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਫੜ ਕੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾਈ ਰੱਖਿਆ। ਲੇਖਕ ਨੇ ਕੋਰਾ ਕਿਤਾਬੀ ਗਿਆਨ ਨਹੀਂ ਘੋਟਿਆ ਸਗੋਂ ਫਕੀਰੀ ਮਜਲਿਸਾਂ ਦੀਆਂ ਡੂਘੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਰਮਜ਼ਾਂ ਫਕੀਰਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕੀਤਿਆਂ ਹੀ ਪੱਲੇ ਪੈ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਤਾਬ ਵਿਚਲੀਆਂ ਰਮਜ਼ੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਭਾਵੇਂ ਕਾਫੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਸੁਣੀਆਂ ਜਾਂ ਪੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਪਰ ਲੇਖਕ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਲੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਲਿਖਿਆ ਮਿਲਦਾ ਹੈ-“ ਜਦੋਂ ਸੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਨੰਗਾ ਸੀ। ਨੰਗਾ ਸੱਚ ਜਦ ਇਕ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਨੰਗਾ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੁੱਟ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਇਕ ‘ਕਹਾਣੀ’ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਨੰਗੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ। ਘਰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਲ੍ਹਮ ਪੱਟੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਦਿੱਤੇ। ਠੀਕ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸੇ ਪਿੰਡ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਗਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਲੁਕੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਲਾਹਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਰਹਿਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ।”
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘੀਆਂ ਰਮਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜੋ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤੀ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸਮਝ ਪੈ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ –
“ ਫੂਕ ਮਾਰ ਕੇ ਮੋਮਬੱਤੀ ਤਾਂ ਬੁਝਾਈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ,ਅਗਰਬੱਤੀ ਨਹੀਂ।”
” ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡਾ ਧਰਮ ਕਿਹੜਾ ਹੈ, ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਧਰਮ ਹੈ ਕੀ ?”
“ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ,ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ।”
ਮੈਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ‘ਚਾਲ਼ੀ ਦਿਨ’ ਕਿਸੇ ਪਹੁੰਚੇ ਫਕੀਰ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰਦਿਆਂ ਬੀਤੇ ਹੋਣ। ਕਿਤਾਬ, ਕਲਮ ਤੇ ਕਲਮਕਾਰ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਨਮਸਕਾਰ ਹੈ
ਬਾਕੀ ਦੋਸਤੋ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੰਦਾ ਕਿ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋਹਫੇ ਵਜੋਂ ਦੇਵਾਂ। ਸੋ ਇਸ “ਚਾਲ਼ੀ ਦਿਨ” ਕਿਤਾਬ ਦੀਆਂ 10 ਕਾਪੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਵੀ ਮੰਗਵਾ ਰੱਖੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਜੀਅ ਕਰੇ ਆ ਕੇ ਲੈ ਜਾਇਓ। ਬਸ ਸ਼ਰਤ ਇਕ ਹੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਣਾ ਪੈਣਾ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਣੀ ਪੈਣੀ।

ਪਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਪੰਡੋਰੀ